ΘΑ ΤΡΟΜΑΞΩ ΤΗ ΘΛΙΨΗ / Νικολαίδης Λουκάς

-------------------

Καθώς χλωμιάζει του Ήλιου το καντήλι
εκεί κοντά στο Λιόγερμα,
καρτερώ στο ακροθαλάσσι...το "άλλο φως"!
Κλείνω το φθαρμένο βιβλίο της Ημέρας
με τις παράφορες ηδονές των Εραστών της
και με τις πράξεις γεμάτες τρέλα...
Σε λίγο ο γκρίζος Ουρανός,
μάλλον θα στάξει λίγα δάκρυα Αγγέλων
που θα διαλύσουν τα χωμάτινα Ονείρατά μου.
Μες στα ιδρωμένα από την αγωνία χέρια μου,
κρατώ τις τελευταίες λαλιές των πουλιών
και μιά ανθισμένη ανεμώνα του Απρίλη.
Ένα ερωτευμένο ζευγάρι γλαριών,
αρμενίζει γιά άλλα πέλαγα μαθές,
ενώ δυό πράσινα πλατανόφυλλα στην πλατεία,
καθώς πέφτουν με πάταγο στη Γη
θύματα μιάς αιμοβόρας ανάσας του Ανέμου,
γλείφουν
τις Χαρές και τις Πληγές του Παρόντος...
Κι Εγώ,
με την ανησυχία και το άγχος στην τσέπη
και με το βλέμμα καρφωμένο στο Αύριο,
ετοιμάζομαι
να ανοίξω τους ασκούς της Ψυχής μου,
για να πλημμυρίσω την Πλάση
με της Χαράς μου τα Συναισθήματα
και για να τρομάξω το "κοπάδι" της Θλίψης,
που απειλεί καθημερινά
τους "Συντρόφους" μου...κι Εμένα.