Μη όν ήγάπησεν η ψυχή μου ίδετε; / Γρηγορία Πελεκούδα

Όταν κάποιοι σου παίρνουν το όνειρο
το πάθος κι ότι αγάπησες με τόσο κόπο
χτίζοντας, με δυο χέρια γεμάτα ρόζους
αυτά που αφουγκράζονται της γης
τους παλμούς και σταυρώνουν τον τίμιο άρτο
εν φόβο Κυρίου;

Δόλιε άνθρωπε οι σωτήρες μόνο τις νύχτες έρχονται
κι ο χρόνος προφητεύει ταπείνωση
αν σου πάρουν ότι απόμεινε.
Με πικρό ψωμί γιομίσαμε τις χούφτες μας
αύριο πάλι θα κλαίμε την μοίρα μας
τι κι αν πάλι σήμερα βρέχει,
φτύνοντας την κατάντια μας
το χώμα νοτίζει μόνο ο ιδρώτας μας,
σώματα χέρια μια υπόσχεση δώστε
όσο κι αν είναι άδικη η ζωή
η φλέβα να χτυπάει ως το τέλος του κόσμου
στα ακροδάχτυλα μας…