ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΟΙ ΑΓΑΠΗΣ ΑΝΕΜΟΙ / Αρετή Γουργιώτου

Φτερούγισμα ακούστηκε από μακριά.
Ύψωσα το βλέμμα μου.
Ένα σμάρι πουλιών χρωματιστών
αργοδιάβαινε στο μπλε του ουρανού. Μεγάλα, κι άλλα μικρότερα,
ακροζυγιάζονταν με χάρη,φλερτάροντας με του ανέμου τους
κυματισμούς.
Γνώριμα μου φάνηκαν.
Ο σχηματισμός τους οικείος και το ουράνιο τόξο των φτερών λάξευσε στον νου μου μνήμες που τραγουδούσαν. .
Του πετάγματός τους ο ήχος μελωδία θεϊκή! Με συνεπήρε κι αντάμα χορέψαμε το βαλς της καρδιάς.
Ήταν οι Αγάπες μου, οι ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΟΙ μου άνεμοι.
Ήρθαν σαν γλυκοφύσημα ,με την αλαφράδα τ'αγεριού μες στης ζωής το διάβα, φιλήματα στιγμών απόθεσαν, πορφυρένιες αυγής πινελιές, και χάθηκαν στο μαβί του λιογέρματος.
Τι κι αν πέταξαν σε τόπους αλαργινούς;
Απέμεινε ανάερα το άρωμά τους , πολύτιμο αποτύπωμα στης υδατόεσσας ψυχής την άμμο.

Από την υπό έκδοσιν ποιητική συλλογή

" ΕΣΩ ΙΡΙΔΙΣΜΟΙ"