ΝΑΥΑΓΙΟ / Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος

Κρύβει το πούσι τη θωριά των πλοίων που ξεμείναν
κι ως μέσα στο ξημέρωμα σούρουπο, λες, απλώνει,
αργά γλυστράνε οι σκιές εκείνων που τα "πίναν
στου λιμανιού τα καπηλειά όλη τη νύχτα μόνοι.

Σκιά κι εγώ μες στις σκιές να λαχταρώ ταξίδια
κι ας μοιάζω σάπιο πια σκαρί, δεμένο στο μουράγιο.
Πάντα στα ίδια να γυρνώ, πάντα να ζω τα ίδια
από φουρτούνες μακρυά, μα της στεργιάς ναυάγιο.

ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΌΠΟΥΛΟΣ

( Από την ποιητική συλλογή "ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΜΠΟΔΙΑ" , Αθήνα, 1997, σελ. 36)