Οι κριτές / ~Ρένα Γέρου~

Είχαν σαν χόμπι να συντάσσουν οδηγίες.
Να κρίνουν χωρίς να θέλουν να κριθούν.
Κι όταν με την αλήθεια έρχονταν αντιμέτωποι
σε κατηγορούσαν για τρελό, και τάχα δεν ήξερες τι έλεγες.
Ήξεραν τέλεια να κρίνουν χωρίς ποτέ να κρίνονται.
Ευτυχισμένοι μόνο όταν εκμηδένιζαν τα όνειρα των άλλων.
Κι ανάμεσα στους ανθρώπους περιφέρονταν
και σεβάσμιοι λογαριάζονταν.
Κολλούσαν στο κόμμα και στο διπλό το σύμφωνο
και δεν διόρθωναν με ω το ρήμα.
Κι έτσι συνέχιζαν να δείχνονται ανώτεροι
και να θέλουν να αποκτήσουν σεβασμό.
Αυτόν τον ίδιο που στους άλλους δεν έδειξαν ποτέ τους.
Κι απορούσαν μετά με την ατυχία στη ζωή
να ζουν με τόση μα τόση μοναξιά.