Θυμάσαι που ζητούσες για ν' αντλήσεις
ποίηση πο μια κότα μαδημένη;
Και πίστεψες πως μπόριες να φυσήσεις
δροσούλα σε μια ζήση ξεραμένη;
Απ'όλα γύρω μέσα σου απομένει
το φαρμάκι,που ζήταες να το χύσεις
σε στίχους -κ' ήσαν τόσο πικραμένοι!
Μα ήταν γραμμένο πια και ν΄απαυδήσεις.
Δύστυχε, πως βουτούσες στα βαθειά μας
κ' ήξερες να ξεσκίζεις μια χαρά
τα σπλάχνα μας,ν' ανοίγεις την καρδιά μας
μόνο με χαμογέλια σουβλερά !
Μα στράγγιξες στο τέλος στον αγέρα
και λυτρωτής σου στάθηκε μια σφαίρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου