Ενα ζευγάρι στον ουρανό / Νικολάκη Χρύσα

Τα άστρα επάνω 

μου φωνάζουν

να δειπνήσουμε μαζί

να χορτάσει η ψυχή μας 

απ των αγγέλων τις φωνές

να αγαπηθούμε και να βρεθούμε

σε πύλες  μυστικές...

Τα άστρα απόψε με προσκαλούνε

να ανεμίσουμε μαζί, ότι πότισε 

την ψυχή μας, με αγγελική πνοή.

Και το φεγγάρι καλεσμένο

με το φως του λαμπροστατεί

αναβοσβήνει τα βλέφαρα του 

και δίνει την πυγμή...

Ρωμαλέα μας ανεβάζει σε

τόπους μαγευτικούς• 

και απαλά μας κατεβάζει 

σε αλλοτινούς καιρούς...

Το φεγγάρι απόψε και τα αστέρια

χαράσσουν δρόμο λαμπερό•

και του Ωρίωνα το τόξο

πετάει βέλη σταυρωτά•

για να στεριώσει τους αιθέρες

που μας κρατούν καμαρωτά.

Η Καπέλα κι ο Πολυδεύκης 

τον χορό ανοίγουν, πολιορκούν,

βλέμματα και εντυπώσεις, 

θέλουν να κλέψουν....

μα μετά ...Λιποτακτούν...

Μένουμε μόνοι 

μες τα ουράνια

στην απόλυτη σιγαλιά

ξάφνου με πιάνεις από το χέρι

και με σφίγγεις δυνατά

τα άστρα τώρα αναβοσβήνουν

απομακρύνονται σιγά σιγά...

Η Κασσιόπεια και ο Περσέας

ματώνουν ξάφνου

αιμορραγούν....

Σκοτάδι απλώνει και μένω μόνη

σε αναζητώ στη σκοτεινιά

και σου φωνάζω,

σχεδόν κραυγάζω,

Που είσαι???

Δυνατά...

Η Μεγάλη Άρκτος 

το χέρι απλώνει

και με οδηγεί στην Μικρή...

Μη φοβάσαι μου δηλώνει

για πάντα θα 'σαστε μαζί...

για λίγο έμεινες μόνη

σαν το χιόνι το απατηλό...

Όμως για δες τώρα ζυγώνει 

το αύριο το παντοτινό...

Και έτσι εμείς μείναμε πάντα

ένα ζευγάρι στον Ουρανό

για να δηλώνουμε 

πως η αγάπη είναι

αιώνιο φυλαχτό......