Μοίρα βοήθησε κι εμένα
Που απ’ τα βαθιά χαράματα
Σπρώχνω μια πέτρα ως το φρύδι του βουνού
Και τη νύχτα κοιμάμαι με την πέτρα πάνω μου
Μοίρα βοήθησε και εμένα
Που ορφάνεψα από Θεό κι’ από ελπίδα
Να μη φανεί πως κούφια η ζωή μου κύλησε
Μέσα σε κούφιες λέξεις.
Ποιητική Συλλογή: Μοίρα και διέξοδος 1978
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου