Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ του Δημήτρη Κούσουλα

Ποιητή Ποιητή του βυθού μας χορευτή, 
δώσε μας την πένα σου και την άσπρη χτένα σου.

Τρέχω στη φραγκοσυκιά παίρνω πένα και πανιά
για χαρτί έχω τα βράχια και για πένα τα καράβια. 

Ποιητή αλογατάρη που περνάς όλο καμάρι 
πες μας και στις εκκλησιές αγαπάς τις κοπελιές;

Αγαπώ την πρώτη κόρη που περνά με το βαπόρι
τα μαλλιά της ανεμίζει και τον κόσμο όλο γυρίζει.

Ποιητή ξενιτευτή πες μας που ΄ναι το καστρί 
με τις χίλιες πολεμίστρες που φεγγοβολούν τις νύχτες. 

Μακριά στη θάλασσα δίπλα στη Παντάνασσα
έχει χίλια σήμαντρα πάνω από τα κύματα.

Ποιητή πραματευτή τι μας φέρνεις στο χαρτί 
απ΄ της Κρήτης τα νερά με του ικάρου τα φτερά. 

Φέρνω κόπο φέρνω πόνο φέρνω της καρδιάς τον νόστο
αμυμώνες με φλουριά και μια κόκκινη μηλιά 

Ποιητή ποιητή της ψυχής μας λυτρωτή 
πόση ώρα θα μας πάρει για να πάμε στο φεγγάρι;

Θέλει ώρες θέλει μήνες θέλει χρόνους και ελπίδες
το τραγούδι ν΄ ακουστεί και ο κόσμος ν΄ αλλαχτεί.