Τικ - Τακ του Νίκου Στόφορου

Σε παγκόσμια κλίμακα
ζωγραφίζω εσένα
της ζωής μου το ΈΝΑ
της ψυχής μου χαρά!

Μια λέξη σου, φθάνει
να σε κάνω τραγούδι!
Τα μπουμπούκια ν' ανθίζουν,
τρυφερό μου λουλούδι!

Τα μάτια σου γλυκοφιλώ,
να μην ξανά πονέσουν
στους Άνεμους έβαλα φτερά
για να τα προστατέψουν!

Εμένα με θαμπώσανε,
Τα μάτια τα δικά σου
τόσο που τα αγάπησα
και βρέθηκα κοντά σου!

Μην περιμένεις στα γραπτά
απ' της καρδιάς το κόκκινο μελάνι
να δω τα ματοτσίνορα
που μ' έχουν ξετρελάνει!

Να δω τα χείλη τα γλυκά
που μοιάζουν με κοχύλια
να τα φιλώ αχόρταγα
σαν Ίλιγγος με μίλια!

Κι αν βρω κλειστή την πόρτα σου
θα πιάσω να χτυπήσω.
"Τακ ~ Τακ", έτσι διακριτικά
μη φέρω αδιέξοδο
και να μη σ' ενοχλήσω ...

Να σου χαϊδεύω την καρδιά
με χίλια δυο λουλούδια ...
να μου χαϊδεύεις τη ψυχή
μ' ερωτικά τραγούδια!

Του κορμιού σου τα στολίδια
φλόγα είναι και χαρά
 νιώθεις λίγο μακριά μου
μα σε έχω αγκαλιά!

Δεν αντέχω, θα τ' ανάψω
για να σβήσω τη φωτιά
που ανάβεις στο μυαλό μου
και σκιρτάει η καρδιά!

Άνοιξε το παντζούρι σου
λίγο να σ' αντικρίσω
στα λαμπερά ματάκια σου
να σιγοψιθυρίσω!

Στις Άλπεις να φθάσει η σιωπή
με του Αϊτού φτερούγες
πέρα από νόμος σύνορα
να ακουστεί στις Ρούγες!

Κι αν μου στερήσεις να σε δω
κρατάω τη μορφή σου
την έχω κλειδαμπάρωτη
κι ας είμαι στην αυλή σου!