Μ' αρέσει τούτη η τριανταφυλλιά,
που 'χει το άλικο της αγάπης..
Να λίγο απ' το αίμα μου, στο κόκκινο
των χειλιών της,
λίγο απ' τα λευκά φτερά σου
στην ευωδιά της.
Τα αγκάθια της μ' αρέσουν,
να πέσουμε μέσα της, να πεθάνουμε,
λέω.
Και να ρίξει ένα κλάμα ο ουρανός..
Ένα ποτάμι να γίνουμε.
Να χυθούμε στη γη, να ερωτευτούμε
τη νεογέννητη χλόη, με τις ακτίνες του ήλιου
οι δροσοσταλίδες των ματιών μας,
παίζοντας να μας στεφανώσουν.
Να λίγο το αίμα μου, λίγο η ευωδιά σου..
να φυτρώσουμε στον παράδεισο..
που 'χει το άλικο της αγάπης..
Να λίγο απ' το αίμα μου, στο κόκκινο
των χειλιών της,
λίγο απ' τα λευκά φτερά σου
στην ευωδιά της.
Τα αγκάθια της μ' αρέσουν,
να πέσουμε μέσα της, να πεθάνουμε,
λέω.
Και να ρίξει ένα κλάμα ο ουρανός..
Ένα ποτάμι να γίνουμε.
Να χυθούμε στη γη, να ερωτευτούμε
τη νεογέννητη χλόη, με τις ακτίνες του ήλιου
οι δροσοσταλίδες των ματιών μας,
παίζοντας να μας στεφανώσουν.
Να λίγο το αίμα μου, λίγο η ευωδιά σου..
να φυτρώσουμε στον παράδεισο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου