Να λοιπόν / Αλέξη Μαίρη

Να λοιπόν-
εγώ που δεν είχα τίποτα-
βρέθηκα με δυο κομμάτια λάσπη στα χέρια μου
κι ανάμεσα στα δόντια ένα σφυρί
και δεν ξέρω
να προσπαθήσω να χτίσω πάνω στα παλιά
ή να τα γκρεμίσω κι αυτά;
ή, πάλι, με τη λάσπη,
να χτίσω την ψυχή μου στο κορμί μου
να την φυλακίσω, να μην χαθεί όπως βολοδέρνει;
εγώ που δεν είχα τίποτα
μπορώ να χω τα πάντα
αρκεί να βρω κάπου να τα χωρέσω