Αιώνια η ομορφιά
ακολουθεί τον χρόνο
μοιράζοντας ελπίδες
στους μαχητές των δρόμων.
Στα ποτάμια ξεκουράζονται
οι ποιητές
με συντροφιά τις ψυχές
που νικήθηκαν απ’ το κακό .
Πάντα έρχεται ο ψυχοπομπός ,
εκτελώντας εντολές σκληρών θεών.
Αδιαφορεί για τους νεκρούς
που κοιτάνε
χάρτινα καράβια .
Τα δάκρυα αφήνει
να χάνονται στο νερό ,
μαζί με τις ευχές των μανάδων.
Μακριά τα όνειρα
στάχτη γίνονται,
σκαρφαλωμένα σε μηχανές
που μοχθούν τον χρόνο να σκοτώνουν.
Γράμματα – μυστικά-
τον ουρανό αυλακώνουν.
Μ’ αυτά οι μύστες
ζωγραφίζουν τον Χριστό ,
να τον βλέπουν οι γενναίοι
και οι γυναίκες
που τις λέξεις αγαπούν …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου