Στον αγαπημένο ποιητή Γιάννη Τσίγκρα.

Έι! Μπάρμπα Γιάννη!
Πού πάς τις μνήμες χαμογελαστές
σ' αθώες γειτονιές ξυπόλητες τις βασανίζεις
και απ' τη χορταριασμένη πέτρα άνθρωπο τις αναπλάθεις;

Μα ξέρω.
Ειν' ο κυρ Αλέξανδρος που σε καλεί απ' τη Σκιάθο
για να μεθύσετε με πανσπερμία λόγων μυστικών και αρρήτων.
Κι ένα πιάτο καρδιάς για να χορτάσεις απ' της συντρόφου σου το χέρι!

Να είναι τα περάσματα αγιασμένα, κι απ' τη φθορά του κόσμου
στις πιό αγνές σου λέξεις, που έκρυβες σαν σήμαντρα κατάβαθα
στον ουρανό σου υψωμένα, να φτιάξεις μιά άλλη γειτονιά,
αυτήν που ήλπισε ο κόσμος.

 Σταύρος Βαρβέρης.