Γράφω αργά πάλι… / Σαμοϊλη Δήμητρα

Πολύ μετά τις ειδήσεις των εννιά

Μετά από εκείνο το παιδί που γελάει με τις επαναστάσεις του…
Από τον άντρα που παίζει κιθάρα..
τον νίντζα γάτο…
το φλεγόμενο μάτι…
τα άπλυτα πιάτα του νεροχύτη…

εκείνη την ανάσα μέσα στην νύχτα κ τα πεσμένα ρούχα στο πάτωμα…

εκείνον τον πίνακα που στο σκοτάδι φαίνεται άβυσσος…
Κ τ’ασπρο της οθόνης…

όλα περνάνε εικόνες στον μυαλό μου, ή μία πίσω από την άλλη…
κ στριφογυρίζουν… στροβιλίζονται…
γίνονται σπείρα που σκαρφαλώνει προς το άπειρο,
εκεί που το κόκκινο πάλι ξερνάει…άλικο, θρόμβος, άλικο, θρόμβος, άλικο…

Κ γίνονται ένα με το μπλε…

Πάλι μωβ θα ονειρευτώ κ απόψε…