Κόρη αόμματη στη βροχή. / Αγραπίδη Σοφία

Κανένας ήλιος στη βουβή σκέψη της,

με τα γουργουρητά παιχνιδιάρη γάτου

να χαράζουν την πορεία της βόλτας.

Ιθύμαχος, καθημερινά στον κόσμο.

Κάθε βροχοσταλίδα έδιωχνε το πένθος

που στης αόμματης κόρης την καρδιά,

χρόνια πολλά είχε ριζώσει.

Η δυνατή βροχόπτωση της έφερνε το γέλιο.

Ήταν η μοναδική δροσερή αγκαλιά.

Η μόνη βροχή που έγραφε ιστορίες αγάπης.