ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ / Μπούρτζινου Ουρανία

Μαύρες σκιές χορεύοντας πετούν.
μπαίνουν απ’ το ανοιχτό παράθυρο κρυφογελώντας.

Κοροϊδεύοντας σαϊτεύουν την υπομονή σου.
Σε πληγώνουν. πονάς. Δεν αντέχεις άλλο να υπομένεις
την αρρώστια της ψυχής και του σώματος!

Αίμα κυλάει, αίμα πολύ, μαύρο, πηχτό.
Δεν έχεις το σθένος να το κοιτάς. Αηδία!
Ρέει άφθονο. Αισθάνεσαι να φεύγει,
να ξεριζώνεται ένα κομμάτι σου….
Σπαράζεις στο κλάμα, σπαρταράς σαν το ψάρι.
Θάνατος. Αργός-αργός ο θάνατος.

Τα δάκρυα φωτιά ενώνονται με το αίμα
και μια πύρινη φλόγα χορεύει μπροστά σου!
Ουρλιάζεις... Θέλεις να ζήσεις, να ξεφύγεις,
να σωθείς από το μαρτύριο που σε τυραννά.
Κυλιέσαι στο πάτωμα…. «Πόσο ακόμα»;;;

Να! κοίταξε!!!, γλυκύτατοι έφθασαν λευκότατοι
άγγελοι χαμογελαστοί στο παραθύρι σου
προσφέροντάς σου αμάραντα πολύχρωμα άνθη.
Άνοιξε την αγκαλιά σου. δέξου τα!!!
Είναι απ’ το περίσσευμα της αγάπης τους
για το ξεκίνημα της νέας σου ζωής.
Είναι για το αίμα και τα δάκρυα που έρεαν ποτάμια.
Είναι για τον πολύπικρο πόνο, τις ανοιχτές πληγές.
Είναι μυρωδιές ελευθερίας κι ελπίδας.
Είναι το φως που φανερώνεται και φεγγοβολά την αναγέννηση!