«Μήνυμα προς το Θεό» / Δώρα Μοσχονά

Άψυχο κορμάκι, ξέβρασε η γαλανή η θάλασσα.
Σκέπασε με θάνατο και οδύνη το δρόμο της λευτεριάς.
Ρούχα βρεγμένα, τα χτυπούν τα κύματα 
βιτρίνα έγινε το άτυχο κορμί του. 

Καταστροφή και θάνατο σκορπίζει ο πόλεμος
στο έρεβος βυθίζει ανθρώπινες καρδιές.
Απ’ τους ανθρώπους έσβησε το χάδι της γαλήνης 
και στις καρδιές τους φώλιασε ο φόβος της οδύνης. 

Μια ευχή, ένα κερί να ανάψουμε, 
σ’ αυτούς τους μικρούς αγγέλους.
Η σιγή τους απόρρητο μήνυμα τ’ ουρανού.
Μια παράφρων λογική με κάνει ν’ αμφιβάλλω για σένα Θεέ μου. 

Γιατί η ειρήνη στους λαούς είναι μια ευλογία 
και η γαλήνη στις ψυχές είναι σωστή μαγεία.
Η Μάνα Γη κουράστηκε, στους κόρφους της να σφίγγει σκοτωμένα παιδιά της , άψυχα σε πνεύμα και σε ζήση. 

Οι βουλές σου άγνωστες Θεέ μου! 

Μα γιατί αφήνεις να πεθάνει το μέλλον, η ελπίδα, η γαλήνη;
Τόση ανάγκη έχει ο παράδεισός σου από αθώα πλάσματα;
Ή εσύ δεν έχεις άλλους αγγέλους…
Και αφήνεις Εμάς με ψεύτες και διαβόλους να μας κυβερνάνε. 

Πού είσαι Δημιουργέ μου; 

Παράκληση σου κάνω,
να σώσεις την «πνοή» σου, το ίδιο σου το πνεύμα.