ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΕΧΕΙΑΣ

Νωρίς   βραδιάζει  και  αργεί  να  ξημερώσει

στης  γειτονιάς  σου  τα  δρομάκια  τα  στενά.

Δεν  βρίσκεις  τόπο, ούτε  κάποιος  θα  σε  σώσει,

άδεια  έχεις  όνειρα, ασπρόμαυρα, μισά.

Η  μοίρα  χώθηκε  βαθιά  στην  τρύπια  τσέπη,

σε  περιπαίζει,  μόνο  δάχτυλα  μετρά,

κοιτάζεις  γύρω  τις  σιωπές  που  έχουν  απλώσει

τη  μοναξιά  σου,  σε  παράθυρα  κλειστά.

Βρίσκει  η  καρδιά  σου  χίλιους  τρόπους  να  ματώσει

πάνω  σε  λόγια,  υποσχέσεις,  δανεικά.

Μέλλον  ενέχυρο  στα  χέρια  της  ανάγκης,

αποκαϊδια  φέρνει  ο  αέρας  που  φυσά.

Δεν  ξεχωρίζεις  καλοκαίρι  από  χειμώνα,

λύγισες  με  τα  μάτια  σου  ψηλά.

Το  λίγο,  δυνατή  βροχή  πάνω  σου, καίει.

Η  ελπίδα,  λίβας,  στης  ανέχειας  τα  στενά.

Μαριάνθη Πλειώνη

Α' βραβείο στην κατηγορία τραγούδι από το Διεθνή Λογοτεχνικό περιοδικό Κελαινώ 2016