Όταν το κρύο
Τα ρούχα μου
Έγιναν στάχτη από το κρύο·
Τα χέρια μου
Έγιναν στάχτη από το κορμί σου.
Αδρανές υλικό η στάχτη.
Να θυμηθώ να σου το πω
Την ώρα που θα με καθρεφτίζεις.
Έγιναν στάχτη από το κρύο·
Τα χέρια μου
Έγιναν στάχτη από το κορμί σου.
Αδρανές υλικό η στάχτη.
Να θυμηθώ να σου το πω
Την ώρα που θα με καθρεφτίζεις.
...
Με γαλλικά
Η θεία Αριάδνη
Είχε γεννηθεί στην
Κωνσταντινούπολη.
Ήξερε γαλλικά και πιάνο.
Τότε είχε σημασία
Να ξέρεις γαλλικά και
πιάνο
Δεν ήταν παίξε γέλασε
αστείο
Για να γελάνε οι
μικροαστοί
Στις επιθεωρήσεις.
Ύστερα ήρθε η
καταστροφή.
Αστοί εκ
Κωνσταντινουπόλεως
Γίνανε χωριάτες.
Και η θεία Αριάδνη
Πέρασε την υπόλοιπη ζωή
της
Πλένοντας ασπρόρουχα
ενός μικρού ξενοδοχείου.
Τώρα που πέθανε η λευκότης
Βλέπω μπροστά μου το
κυμάτισμα∙
Τόσα σεντόνια
Τόσα σώματα
Όλα λευκά
Ετοιμασμένα από καιρό
Για τις καινούργιες
λέξεις.
Με γαλλικά
Και πιάνο.
...
Κρίμα που δεν
μπορέσαμε
Κρίμα που δεν μπορέσαμε
Να είμαστε τόσο ωραίοι
άνδρες
Όσο κι οι πατεράδες μας.
Σε μιαν αμμουδιά, σ’
έναν βράχο
Ύστερα από το καλοκαίρι
Πριν από τις εξορίες
Όπου και μια χειρονομία
φόβου
Μπορούσε (κι ακόμα
μπορεί)
Ν’ ανήκει στα
αριστουργήματα.
Κρίμα που δεν το
κατορθώσαμε
Εκείνο το αγκάθι του
βυθού
Που έγινε πατρίδα.
Κρίμα που δεν μπορέσαμε
Να γίνουμε
Τόσο, μα τόσο, σιωπηλοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου