«Αυπνοι». / Βάκρινος Μιχάλης

Όταν ξαπλώσαμε πρώτη φορά μαζί
κανείς δεν μπόρεσε να κλείσει μάτι δυστυχώς.
Κάθε που βάραιναν τα βλέφαρα
ο ένας σκούνταγε τον άλλο
και τον ρωτούσε αν είναι ακόμα ζωντανός. 
Είχαμε φοβηθεί καθώς,
ότι αγαπούσαμε σκοτώναμε συνήθως.
Και έτσι κοιμάται ,
ο ένας απ’τον άλλο χωριστά.