Ο δικός μας ξένος/ Ζωή Στεφανάτου

Αυτός που στέκεται στην πόρτα δεν είναι ξένος,
Γιατί δεν έρχεται να καθίσει μαζί μας;
Όλοι κάπου τον έχουμε δει,
Αυτό το πρόσωπο με όλους μοιάζει.
Κι ο καθένας με τη σειρά του τον αναγνώριζε:
«Ναι, είναι αλήθεια, κι εγώ τον είδα, στο δάσος, 

παρέα με τους ήρωές μου»
«Κι εγώ, μου τον διάβασαν στα παραμύθια»
Εγώ τον ψιθύριζα στις προσευχές μου. Μα κάποιος μου είπε πως ένα πρωί
τον σκότωσα με τα ίδια μου τα χέρια.