Αγαπώντας την πλανιέμαι

Ήλιε μου άφησε τη λεηλατημένη σου λάμψη
να χαθεί σαν χρυσή φωτιά στα δειλινά
να γίνει ασήμι στη νύχτα στο απαλό δέρμα της
με τα μακριά της μαλλιά γίνε, προσφορά
στην ομορφιά του αφίλητου προσώπου της.

Την ονειρεύτηκα να κάθεται πλάι μου
με την ντροπαλοσύνη της
κι εγώ να ξεχύνομαι σαν καταιγίδα
κι ύστερα να γαληνεύω
στο απαλό βραδάκι των στεναγμών
στης αυγής τα χρώματα.

Γρηγορία Πελεκούδα