Το τραγούδι της Αριγνώτας

σε μετάφραση του Ο. Ελύτη 

..... 
Συχνά από τις Σάρδες σε μας δώ πέρα 
η σκέψη της γυρίζει, 
πως ζούσαμε μαζί, 
τι εφάνταζες εμπρός της σα μια θεά, 
κι η ποιο τρανή χαρά της 
το δικό σου τραγούδι ήτανε πάντα. 

Τώρα μέσα στις Λυδές γυναίκες ξεχωρίζει 
καθώς σαν πέσει ο ήλιος 
κι η σελήνη ροδοδάχτυλη λάμπει 
τ' άστρα τ' άλλα σκοτεινιάζοντας 
κι ίδια γύρω αφήνει το φώς της να απλωθεί 
πα σ' αλμυρά πελάγη και σε πολύανθες χώρες. 

Κι έχει πάρει γλυκιά δροσιά να χύνεται 
τα ρόδα μοσχοβολούν και τ' απαλό χορτάρι 
και το τριφύλλι ολούθε τ' ανθισμένο. 

Κι εκείνη πέρα δώθε τριγυρίζει 
την Ατθίδα θυμάμενη 
η καρδιά της η τρυφερή από πόθο πλημμυρίζει 
κι απ' τον καημό βαραίνει μες τα στήθη. 

Κι εμας τις δυό φωνάζει 
να βρεθούμε κοντά της. 
'Ομως, [...]