Δικαίωμα κανένα δεν εκράτησα,
μήτε να ψιθυρίσω τ’ όνομά σου
στα σύννεφα του δειλινού,
μήτε στα όνειρά μου να σ’ αγγίξω.
Μόνο που σε ταξίδεψα κρυφά,
σου στόλισα τα μαλλιά
και σε ζωγράφισα λευκή στη νύχτα.
Δικαίωμα κανένα δεν εκράτησα
μήτε το γέλιο σου να χαρώ,
μήτε το δάκρυ του φεγγαριού σου
να σκουπίσω.
Μόνο που σε τραγούδησα
με νότες κωδικές,
με ήχους σιωπής.
Δικαίωμα κανένα δεν εκράτησα.
μήτε να ψιθυρίσω τ’ όνομά σου
στα σύννεφα του δειλινού,
μήτε στα όνειρά μου να σ’ αγγίξω.
Μόνο που σε ταξίδεψα κρυφά,
σου στόλισα τα μαλλιά
και σε ζωγράφισα λευκή στη νύχτα.
Δικαίωμα κανένα δεν εκράτησα
μήτε το γέλιο σου να χαρώ,
μήτε το δάκρυ του φεγγαριού σου
να σκουπίσω.
Μόνο που σε τραγούδησα
με νότες κωδικές,
με ήχους σιωπής.
Δικαίωμα κανένα δεν εκράτησα.
Βαγγέλης Φίλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου