Αστέρι που σβήνει / Χριστίνα Γαλιάνδρα

Όταν κλαίνε τα αστέρια... 
 Ποιός να ακούσει μπορεί; 
 Σαν ραγίζουν στα δύο... 
 Να τα δει ποιός μπορεί; 

 Όταν βγάζουν κραυγές τους... 
 Με λυγμούς φοβερούς...
 Ποιός μπορεί να τα γιάνει 
 από πόνους φριχτούς; 

 Όταν πέφτουν τ' αστέρια... 
 Ο θεός που κοιτά... 
 Δίνει άδεια να πέσουν... 
 Απαλά,σιωπηλά...

 Όλη η πλάση γεμίζει... 
 Αστερόσκονη,φως 
 και στα χείλη γεννιέται 
 η ευχή καθενός! 

 Έτσι πέφτω και γω... 
 Σαν αστέρι που σβήνει... 
 Πες λοιπόν τι ζητάς... 
 Να φροντίσω να γίνει...