του Σταύρου Σαμιώτη
ζητωκραυγάζοντας
στο κενό
σωπαίνουν μιλώντας
με φωνή στεντόρεια
ήταν αλήθεια
η ώρα
που σταμάτησε
ο χρόνος νεκρός
στη φανή του
κενού
φωτός σιωπηλά
φαινόμενου
ανατέλλοντος
Στην απελπισία
του χώρου
τίποτα υπαρκτό
Σκοτεινό το φως
Βουτώντας να
κοιτάξω
σκοτώθηκε
Ποιος φταίει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου