΄Ολα τελειώνουν, λοιπόν:
Το ταξίδι που τη γνώρισε,
ο δίσκος με τ' αγαπημένο τραγούδι,
το μπουκάλι με το πιοτό της λησμονιάς.
Μόνο τούτο το ποίημα δε λέει να τελειώσει.
Κρύβεται μέσα του πεισματικά,
σα μια θλίψη που πέτρωσε,
ένα όνειρο που φοβήθηκε το φως.
Θυμωμένος έκανε να σκίσει το χαρτί.
Μετανοιώνοντας το κράτησε,
σαν απόδειξη για κάτι που έμεινε μέσα του
και που δε θα τελειώσει.
Το ταξίδι που τη γνώρισε,
ο δίσκος με τ' αγαπημένο τραγούδι,
το μπουκάλι με το πιοτό της λησμονιάς.
Μόνο τούτο το ποίημα δε λέει να τελειώσει.
Κρύβεται μέσα του πεισματικά,
σα μια θλίψη που πέτρωσε,
ένα όνειρο που φοβήθηκε το φως.
Θυμωμένος έκανε να σκίσει το χαρτί.
Μετανοιώνοντας το κράτησε,
σαν απόδειξη για κάτι που έμεινε μέσα του
και που δε θα τελειώσει.
ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
(Από την ποιητική συλλογή "Ο ΤΥΦΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ", Αθήνα 1994, σελ. 17).
(Από την ποιητική συλλογή "Ο ΤΥΦΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ", Αθήνα 1994, σελ. 17).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου