Momenta Aurantia εκδ. Αλλωστε 2015 της Χρύσας Βελησσαρίου (απόσπασμα)

Σήκωσες το άσπρο κουρτινάκι
Κρυφοκοίταξες και τι να δεις! 
Μια μεγάλη μύγα να ζουζουνίζει
Μαύρη και τριχωτή απ' αυτές 
που προσελκύονται απ' τις βρωμιές...
"Σ' αγαπώ, μύγα" ψέλλισες 
"Μου θυμίζεις τη ζωή" και κλαπ!
Άπλωσες το χέρι και την
φυλάκισες, την έλιωσες
"Σε μισώ, μύγα" φώναξες
"Μου θυμίζεις πόσο πολύ
απεχθής είν' ο θάνατος"
Κι όμως στο όλον γεγονός
μάλλον εσύ προκάλεσες
ό,τι σε τυραννάει. Κρίμα!
Δεν άφησες το έντομο να
ζήσει εφ' ω ετάχθη. Τι
ανακατεύτηκες πάλι;

***

«Κι ο κόσμος φωτεινός και μικρός,
Ένα βάζο πυγολαμπίδες το σούρουπο»
Έναν έρωτα αλλιώτικο.
«Να μαγέψω τον κόσμο σου ήθελα
Κι αθέλητα γελωτοποιός έγινα, ακυρωμένη»
Μια ζωή αλλιώτικη.
«Οφείλουμε να ζούμε σε χρόνο αληθινό
Να πάρουμε απ΄το χέρι τις μπερδεμένες καρδιές μας
Και να τις οδηγήσουμε να προσφέρουν την αγάπη τους
Σ΄όποιον την έχει ανάγκη»

***

«Έλα, κάτσε να δροσιστείς
Πιες απ΄το νερό στη ρίζα μου
Αποκοιμήσου αγκαλιάζοντας το αδρό μου δέρμα
Κρύψου ως το πρωί
Στο κοίλο καταφύγιο
Που ο χρόνος δημιούργησε
Για να στεγάσει εσένα»

***

«Άγρια του κορμιού η λεοπάρδαλις,
στης ψυχής χωμένη τη φωλιά.
Σε ξεσχίζει από μέσα. Μη μιλάς! Μη μιλάς!
Μη μιλάς!
Για να προδοθεί ώστε να εύχεται ..
«Θα ήθελα να μη παραμιλώ. Να μη νιώθω τραγουδιστά.
Να ξεχάσω πως υπάρχεις και συ».

***

«Η ζωή με χαϊδεύει.
Στου βυθού την επόμενη μέθεξη, θα φορώ αναπνευστήρα.
Η ζωή με χαϊδεύει.
Είναι τόσο λευκοί στη λιακάδα οι πόθοι μου!»