Α΄Βραβείο στον 5ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ
Ο Jesus Sozinho ψαράς στη Λισαβόνα το 1526
μαζεύοντας τα δίχτυα του μια νύχτα με καταιγίδα
βλάστημώντας παραδέχτηκε πως η μοίρα του
είναι γραμμένη μέσα του με κεφαλαία γράμματα
κι έφτυσε αφήνοντας μια κραυγή
να του ξεφύγει (απ’ το βάρος άραγε;)
-ίσως να ‘ναι τα ψάρια η μοίρα μου και τα λέπια
που κολλάνε στα γένια μου σαν τα καθαρίζω
μα είμαι -νομίζω— σίγουρος πως η ζωή μου
κύλησε στην αρμύρα της σκέψης κι η ψυχή μου αναδείχτηκε
πιο γενναία απ’ ό,τι πίστευα και στ’ όνειρο μου μια βραδιά
είδα ένα άδειο δίχτυ
ίσως αυτή να ‘ναι η μοίρα μου ίσως αυτή να μην είναι
μα γνωρίζω να χωρίζω των ψαριών
τα είδη και να χαράζω το νεκρό τους σώμα για να
τα ψήσω στη φωτιά όταν πεινάω.
Δεν ξέρω τίποτε άλλο μόνο αυτό.
Μα είμαι μόνος τώρα που θα ήθελα τον Θεό στο πλάι μου
μαζεύοντας τα δίχτυα του μια νύχτα με καταιγίδα
βλάστημώντας παραδέχτηκε πως η μοίρα του
είναι γραμμένη μέσα του με κεφαλαία γράμματα
κι έφτυσε αφήνοντας μια κραυγή
να του ξεφύγει (απ’ το βάρος άραγε;)
-ίσως να ‘ναι τα ψάρια η μοίρα μου και τα λέπια
που κολλάνε στα γένια μου σαν τα καθαρίζω
μα είμαι -νομίζω— σίγουρος πως η ζωή μου
κύλησε στην αρμύρα της σκέψης κι η ψυχή μου αναδείχτηκε
πιο γενναία απ’ ό,τι πίστευα και στ’ όνειρο μου μια βραδιά
είδα ένα άδειο δίχτυ
ίσως αυτή να ‘ναι η μοίρα μου ίσως αυτή να μην είναι
μα γνωρίζω να χωρίζω των ψαριών
τα είδη και να χαράζω το νεκρό τους σώμα για να
τα ψήσω στη φωτιά όταν πεινάω.
Δεν ξέρω τίποτε άλλο μόνο αυτό.
Μα είμαι μόνος τώρα που θα ήθελα τον Θεό στο πλάι μου
κι είμαι τόσο ανυπόμονος που ξέρω πως θα είμαι μόνος
και την άλλη φορά που τα δίχτυα μου θα ρίξω στο πέλαγος.
Κι έκλαψε πικρά στη σκέψη αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου