«Τα πουλιά και η αφύπνιση» Ποιητική Συλλογή του Κλείτου Κύρου που έλαβε το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1988 (Εκδόσεις Νεφέλη) (Απόσπασμα)

Αργία

Μέσα μου ένας κορυδαλλός

Ποδοπατούσε τη φωνή μου

Κλείστε τα παράθυρα 

Να μη φύγουν τα πουλιά

Έκανα γοερά νοήματα

Παραμόνευα ένα σκίρτημα λόγου

Κρατώντας μολύβι στο χέρι

Μέσα στα βραχνά μεσάνυχτα

Ήταν μια νύχτα αργίας

Τα πρατήρια ονείρων

Λειτουργούσανε τη μέρα

***

Στη χώρα των ονειροφάγων

Κάτω από έναν ουρανό χαράς

Ζουν οι ονειροφάγοι

Γύρω τους στις πρεπούμενες αποστάσεις

Μέσα σε μεγάλους κύβους σιωπής

Αρχειοθετούνται φυτικές φυσιογνωμίες

Κι έρωτες αδρανείς

Με το άναμμα των φώτων

Μετατοπίζεται το κέντρο βάρους

Κι αρχίζουν πάλι αδιακρίτως να προσποιούνται

***

Εξοικείωση

Δεν έβγαινε απ' το ενυδρείο

Κι εξάλλου δεν υπήρχαν προσβάσεις

Να προφταίνει τα τόσα συμβάντα

Ζούσε σε βαθμό αυταπάτης

Χρειάστηκε να βγει ο ατμός

Ξαφνικά μ' έναν πάταγο

Από μέσα του

Κι από τότε τον καίει το φως

Κι ακούει μ' ευκρίνεια

Τα εγκώμια κάποιου άλλου κόσμου

Είχε φτάσει πλέον στο σημείο βρασμού

***

Η κρύπτη

Οι μεγάλες προγραφές

Η καθημερινή δήωση της ελευθερίας

Οι όγκοι παραισθήσεων και θορύβων

Σημεία καθοριστικά ενός τρόπου 

Ζωής που επιζητείς

Και δεν μπορείς να ζήσεις

Μετατοπίζονται στην αθέατη πλευρά

Της μνήμης όταν καταδύεσαι

Πλησίστιος

Στη δροσερή φωτιά της κρύπτης

***

Συλλέκτης (σπανίων) ήχων

Τα σαρκοβόρα θηλυκά

Κυκλοφορούν στους δρόμους

Κι εσύ κοιμάσαι στο πλάι

Για ν' αγκαλιάζεις τη νύχτα

Αδύνατο να καταγράψεις

Τη βοή του ονείρου

Όταν μάλιστα με τόσους βρυχηθμούς

Κυκλοφορούν στους δρόμους

Τα σαρκοβόρα θηλυκά

***

Η ποίηση

Ένας πυρετός στο αίμα μια θηλιά στο λαιμό μηνίγγια που βροντοχτυπούν φωνές που σε προστάζουν κρύψου σ' ακούν τα θηλυκά φωνήεντα να στιγκλίζουν στο σκοτάδι διάττοντες ν' αργοπεθαίνουν χρώματα να στροβιλίζουν κι η διάγνωση κατηγορηματική ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ λέξεις διάφανες να συνωθούνται μέσα σου συνταιριάζονται πλέουν σε μια θάλασσα φωτός φωτιάς ποτισμένες στο αίμα της καρδιάς σου καταγράφουν περιγράφουν κι ο Ποιητής η μόνη αληθινή αυθόρμητη γνήσια φωνή

Σ' έναν κόσμο συναλλαγών η Ποίηση δε συναλλάσσεται  Σ' έναν κόσμο φθοράς η Ποίηση παραμένει άφθαρτη  Είναι μια αρρώστια που σε σιγοκαίει όπως ο έρωτας και η θέρμη  Συμπτώματα: συμπεριφορά παιδιού καθαρό μυαλό και μάτι που τρυπάει σκοτάδια και καπνούς  Όπου Ποίηση και αλήθεια Φάρμακο για τη μοναξιά και τους πόνους της καρδιάς Δε χρειάζεται φίλτρο Χρήση εσωτερική Και προπαντός υπόθεση προσωπική

Μέσα σε πλήθη τυμβωρύχων φαρισαίων κι επιτήδειων κάτω απ' τους όγκους μολυσμένου περιβάλλοντος πίσω και πέρα και πάνω απ' τον ηλιοβόρο χρόνο πάντοτε θα ξεπροβάλλει η Ποίηση για την πιο μεγάλη αναμέτρηση του ανθρώπου

***

Ισολογισμός

Στο ένα σκέλος με τα στοιχεία του ενεργητικού καταχωρούνται καταλεπτώς πιο γρήγορα κι από την ταχύτητα του φωτός τα ερείσματα της μνήμης οι οσμές του καλοκαιριού κι οι οσμές των γυναικών χρώματα τρυφερές φωνές τα λάφυρα του έρωτα οι αποτιμήσεις τα εύρετρα των αινιγμάτων αμφίρροπες μορφές λέξεις που αστόχησαν μες στο σκοτάδι

Και στο άλλο σκέλος πέρα από το πεδίο βολής τα πολυψήφια όνειρα που λεηλατήθηκαν οι όρκοι που καταπατήθηκαν η αέναη πομπή των νεκρών η συσκότιση της σελήνης η σμίκρυνση των στεγανών τα σαββατοκύριακα αυτά που δώσαμε κι αυτά που δεν πήραμε οι παγίδες το αίμα τα μερίσματα των συμβιβασμών

After such knowledge, what forgiveness? Δε γίνονταν αλλιώς έπρεπε να περάσεις μέσ' απ' αυτή την αναπόδραστη σύγχυση των πραγμάτων να ζυγιστείς σ' αυτή την εξιλαστήρια χοάνη του πάθους κι έτσι να βρεθείς στο κορυφαίο μήκος κύματος που το καλύπτουν φράγματα πυρός εκεί στο ίδιο μήκος που έστρεψα κι εγώ το δέκτη μου να σ' ανταμώνω στις σύντομες παράνομες εκπομπές