Τέλος χρόνου.

Βγάλε από μέσα το παράπονο…
Λησμόνησε εκείνη τη στιγμή που μ’ έχει αφήσει άφωνο
άσε τους δυο καθρέπτες της ψυχής
να οδηγήσουν τα βήματά μου
να ξεπλυθώ από την υγρή λάμψη τους
να δω πίσω από το βάθος τους
να αλαφρώσω από το βάρος
να καταλάβω πως ξόδεψες για μένα,
λίγη ψυχή, λίγο θυμό,
πως νοιάζεσαι, έστω για τελευταία φορά.
Βγάλε από μέσα σου τη λύπη
που σφίγγει σαν θηλιά τη λογική σου
που κλείδωσε τη σκέψη σου
σ’ ένα σταθμό χωρίς έξοδο διαφυγής,
χωρίς σκοπό.
Οι βρύσες των ματιών σου δεν λένε να κλείσουν,
αχνές ρυτίδες γύρο τους τονίζουν την θλίψη σου
καθώς περνάς σε άλλη διάσταση,
μακριά από μένα
και τις οδύνες που σου προκάλεσα.

……………………......Ποιητική συλλογή : Σκιές.

…………………………Χρήστος Κουκουσούρης.