ΤΟ ΑΓΡΙΜΙ

Εγώ την είδα τη φωλιά του αγριμιού
στο μυθικό εξοχικό με τον πλούσιο κήπο.
Θαύμασα την τέχνη της κατασκευής,
τα μυστικά της οχύρωσης,
του ένστιχτου τη δεξιωσύνη.
Αν με ρωτήσετε για 'κείνο το μυστικό φόβο
στο βλέμμα του οικοδεσπότη,
το τρεμούλιασμα της ρυτίδας στην ένταση της ψυχής,
την ενοχή που ντρέπεται το όνομά της,
δεν έχω τίποτα να πω.
Όλα τα ξέχασα στον πρώτο βρυχηθμό.

ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
(Από την ποιητική συλλογή "Πληγές χωρίς αίμα", εκδ. "ΔΙΟΓΕΝΗΣ", Αθήνα 1992, σελ. 22).