ΠΟΙΗΜΑΤΑ : Συλλογή του Κώστα Παπαποστόλου (απόσπασμα)

Στην Αθήνα κάποτε.

Βρέχει.
Σου τόχω ξαναπεί.
Σου τόχω ξαναγράψει
Τόσες φορές,
Πάνω στο ξύλινο τραπέζι,
Καπνίζοντας ίσως,
Ίσως κοιτάζοντας τον αντίπερα
Χρόνο.

Τίποτα ιδιαίτερο,
Ένα μονάχα βρωμισμένο σκυλί
Να γλύφει την πληγή του
Με τρομαγμένα μάτια
Μέσα στις λάσπες
Κι ένας φίλος
Να γελάει προκλητικά την θλίψη.

Σου τόχω ξαναπεί
Κάτω απ΄ τις μαρκίζες
Της λεωφόρου Αλεξάνδρας,
Λαχανιάζοντας μουσκεμένος.

Σου τόχω ξαναγράψει
τόσες φορές,
αν θυμούμαι καλά,
αν ο καιρός που διάβηκε
άφησε ζωντανή
τη ζεστασιά,
έστω μονάχα του φιλιού σου.

Λαγκαδάς 23 Ιούλη 1977

Αυτές οι μέρες.

Μέρες χωρίς φως,
Γυρτές,
Σα βρωμισμένα σκυλιά
Που γλύφουν ασταμάτητες πληγές,
Σα σκυλιά
Που πέθαναν
Πολύ πριν,
Ζώντας σε μνήμες τρελλών,
Που δεν άντεξαν την προσμονή
Και τελείωσαν με τη σειρά
Κυτώντας
Πίσω από τα ματογυάλια της σιωπής
Την χίμαιρα.

Τις κρατήσαμε στα χέρια μας
Σφιχτά,
Ένα απόγευμα στη θάλασσα.
Ρημαγμένοι από την αλμύρα
Ή κάποτε κυττώντας άλλα μάτια
Με μια αόριστη θλίψη.

Αυτές οι μέρες είναι η ζωή μας.

Η ουτοπία

Θαρθει το σούρουπο
χτυπώντας την πόρτα
συνθηματικά.
Θάχει δυο μάτια
από γιασεμί
κι ένα κορμί
κυπαρισσιού,
κρατώντας στο ΄να χέρι
ένα όνειρο
και στ΄άλλο
έναν άγουρο καρπό.
Δεν θα μιλά,
μα θάναι σα να λέει:
-Ακόμα κι αν ωριμάσει
θα τελειώσει μ΄ένα λυγμό.

Αθήνα 15 Ιούλη 1978

πηγή: http://kpapapostolou.blogspot.com.cy/search/label/%CE%A0%CE%9F%CE%99%CE%97%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%91%20%CE%9A%CE%95%CE%A1%CE%91%CE%9C%CE%9F%CE%A3