Φευγαλέα
Είμαι ένας ίσκιος από πέτρα και λυγμούς
κι είν’ η αγάπη μου σαν δίκοπο μαχαίρι
κι η ελπίδα μου γονατιστή μέσ’ τ’ άδειο μεσημέρι
στις φλέβας και του αίματος τους άρρυθμους σφυγμούς.
Κι είν’ η αγάπη μου σαν δίκοπο μαχαίρι,
να σεργιανάει διστακτικά στην ανοικτή πληγή,
μέσα στης θλίψης την αστείρευτη πηγή,
στης μνήμης τ’ αναπόφευκτο καρτέρι.
Να σεργιανάει διστακτικά στην ανοικτή πληγή
κι αργά την νεκρική γαλήνη να υφαίνει,
βουβό καράβι σ’ άφαντο λιμάνι να διαβαίνει,
ν’ αποζητάει το βάλσαμο στην ένοχη φυγή.
Τέλος
Όλα τελειώσαν,
κρέμασε το παλτό σου στην κρεμάστρα,
την καρδιά σου κάρφωσε στον τοίχο,
δίπλα στο κάδρο με τα φρούτα.
Όλα τελειώσαν,
σταμάτησε τα λόγια και τα νοήματα,
κλείδωσε τα φτερά σου
στην γωνιά με τα πουκάμισα.
Όλα τελειώσαν,
κλείσε τα δάκτυλά σου σφιχτά
τα μάτια σου, τα χείλη σου,
στις παλιές φωτογραφίες.
Όλα τελειώσαν,
κράτησε τα κρύσταλλα των ματιών,
για στερνή φορά στην παλάμη σου,
με τα τεμαχισμένα χρώματα
και την βραδινή θλίψη.
κρέμασε το παλτό σου στην κρεμάστρα,
την καρδιά σου κάρφωσε στον τοίχο,
δίπλα στο κάδρο με τα φρούτα.
Όλα τελειώσαν,
σταμάτησε τα λόγια και τα νοήματα,
κλείδωσε τα φτερά σου
στην γωνιά με τα πουκάμισα.
Όλα τελειώσαν,
κλείσε τα δάκτυλά σου σφιχτά
τα μάτια σου, τα χείλη σου,
στις παλιές φωτογραφίες.
Όλα τελειώσαν,
κράτησε τα κρύσταλλα των ματιών,
για στερνή φορά στην παλάμη σου,
με τα τεμαχισμένα χρώματα
και την βραδινή θλίψη.
Στα όνειρα μόνον
Πίσω από τις κουρτίνες με τα ακίνητα πουλιά,
Πίσω από τους μακρινούς ορίζοντες,
Αν λεω, αν, μόνο μια στιγμή, μόνο μια γραμμή
Μόνο μια τύψη,
Αν, λεω αν, μέχρι το βλέμμα, μέχρι την ηχώ,
Μέχρι την δύση.
Τότε, εσύ θα είσαι η μικρή στιγμή, τόσο μικρή,
Τόσο γλυκιά, τόσο φευγάτη,
Που γυρνώντας τα μάτια θα σε ρωτήσω απαλά,
Για μένα ήρθες μια φορά ή ποτέ?
Κι ας μην απαντήσεις.
Πίσω στα όνειρα, μόνο στα όνειρα
Εκεί ας σε χάνω,
Πίσω στις φτερούγες μακρινών πουλιών,
Στα μάτια των αστεριών,
Στη σκόνη των ταξιδιών.
Πίσω από τους μακρινούς ορίζοντες,
Αν λεω, αν, μόνο μια στιγμή, μόνο μια γραμμή
Μόνο μια τύψη,
Αν, λεω αν, μέχρι το βλέμμα, μέχρι την ηχώ,
Μέχρι την δύση.
Τότε, εσύ θα είσαι η μικρή στιγμή, τόσο μικρή,
Τόσο γλυκιά, τόσο φευγάτη,
Που γυρνώντας τα μάτια θα σε ρωτήσω απαλά,
Για μένα ήρθες μια φορά ή ποτέ?
Κι ας μην απαντήσεις.
Πίσω στα όνειρα, μόνο στα όνειρα
Εκεί ας σε χάνω,
Πίσω στις φτερούγες μακρινών πουλιών,
Στα μάτια των αστεριών,
Στη σκόνη των ταξιδιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου