Αγάπα με: Ποίημα του Κώστα Παπαποστόλου

Αγάπα με όσο μπορείς,

όσο πολύ αντέχεις,

όσο να τρέμει όλη η γη,

να σειέται το φεγγάρι,

τ’ άστρα όσο λικνίζονται,

με περισσή τους χάρη.

Αγάπα με όσο το θες,

με όση αγάπη έχεις,

όσο λιγώνουν τ’ άβγαλτα,

κορίτσια στα όνειρά τους,

ο νους όσο θολώνεται,

στ’ ωραίο τ άγγιγμά τους.

Αγάπα με όσο θαρρείς,

όσο μακριά κι αν μ’ έχεις,

όσο του ανέμου η δύναμη,

της θάλασσας η αρμύρα,

όσο του δειλινού η σιωπή,

στης δύσης την πορφύρα.