Εσώτερη πάλη του Δημήτρη Μπονόβα

..........................

Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα. Ήταν εκεί.
Άπλωσα το χέρι.

Βοήθεια! Φώναξα μα καμιά απάντηση.
Γέλασε με την αντίδραση μου.

Δυνατά.

Έτρεξα να ξεφύγω. Άδικα.
Ζάλη στο νου και σκοτοδύνη.

Ήθελα να δώσω ένα τέλος.

Θαρρείς πως τα κατάφερα για μια στιγμή.
Θαρρώ πως το ζω ακόμα.