Μονεμβασιά

της Μαρίας Σκουρολιάκου

                

Σε  αλατινό νερό  ξεπλένεται η πέτρα

Βυζαντινός αγέρας  ταξιδεύει  τον πηλό.  

Τις νύχτες

 ακροπερπατούνε   πειρατές,  ιππότες

 και αλλόφυλοι   στου  κάστρου τις περγαμηνές,

σωπαίνοντας,  καθώς    τα βράχια  ραψωδούν

κι  οι εκκλησιές   ορθοσκοπούν  τη μνήμη.

 

Χτυπούνε τα φτερά τους λευκοί  άγγελοι

στο πέλαγο  του Μύρτου  αφροπετώντας .

Σπαράγματα φωτιάς ,

νύχτες  με αστρόλουτρα

κι ο Αύγουστος  φεγγάρια  δίχτυα  απλώνει.

 

Στο   κεφαλόσκαλο,

ένα πανέρι ρόδια

λύνουνε την ποδιά  καταμεσήμερο

κι ανθίζουν  βυσσινιά τα περιβόλια

κατηφορίζοντας  ως το ηλιοβασίλεμα 

να βάψουν  κόκκινα  φιλιά το κύμα.

 

Πεζούλι της  Μονοβασιάς,   ηλιόβολο.

Τούτα  τα  αχ  της πληγωμένης μου  πατρίδας

πώς να γιάνω;

                             Συλλογή:''Χρώμα Αύριο'' 2015