Έγχρωμος θεός

Μανδρατζή -Ψιρολιολιου Φωτεινή

 Φολίδες που έπεσαν από γδαρμένα ψάρια,

οι ελπίδες τραυματίστηκαν σε στέκι  αστικό,

πάει  και έρχεται η γη , σαν εκκρεμές Φουκώ.

Εδώ οι ψυχές , εκεί οι τιμές , ανάμεσα οι αξίες,

ποδοπατιούνται  ασύστολα, λάβαρα οι θρησκείες .

Σαν να μαζεύτηκαν πολλοί , πάνω στης γης τη φλούδα

κι απελπισμένα ψάχνουμε  τα βήματα του Ιούδα..

Μα αυτοί , τόσο επλήθυναν κι ανέβηκαν στις στέγες

με φονικό οπλίστηκαν  , να το ξεφορτωθούν.

δεν έχουν μάτια πια να δουν , μόνο μυαλό σκοτάδι

σε μύριες κάμπιες ρίχνουνε,  πριν πεταλούδες βγουν.

Αόρατοι οραματιστές στην άκρη της μαρκίζας,

ενός δίκιου που αδημονεί, στη σκούρη τους ματιά,

μίσος,  ταυτότητα σκληρή , στον ήλιο μπρος κραδαίνουν,

το χρέος τους ως όφειλαν,  ροδόχροα πληρωμή.

Η αθωότης τάφηκε . Στο χλωροφόρμιο όλοι,

για ζωντανά δεν λέγονται,  του φόβου τα παιδιά.

Όλη η γη ένας οφθαλμός ακούγεται να στάζει,

πόνο , θυμό και δάκρυα , δάκρυα καυτά .

Μαύροι διαόλοι φτεροκοπούν, μ  ανάσα του θανάτου

μα κι όλας εδώ από καιρό  αυτός  είχει εγκατασταθεί.

Έκανε οικογένεια  , έκανε βιος  ,  παιδιά

και με νύχια εξουσίαζε που τα έμπηγε βαθιά .

Δεν είναι πόλεμος αυτός, είναι αγγέλων μάχη,

ξανά κάποιοι θα εκπέσουνε και άλλοι θ αναληφθούν.

Ανοίγει το καταπέτασμα ,  πέφτουν στη γη οι δήμιοι

τώρα θα τη λιπάνουνε , αυτήν που πολεμούν.

Οι ψύχραιμοι  που  τους έφεξε,  κάποιου μυαλού αχτίδα

ειρήνη ας λιτανεύσουνε , από έγχρωμο θεό. 

Οι ιδέες δεν είναι ευτελείς , όσο οι ερμηνείες

λαθραία που τρυπώνουνε , σε άστεγα μυαλά

μετά κορδόνια τις δένουνε, τις ονομάζουν μοίρα

βήμα εμπρός δεν κάνουνε , γελοία τρικλοποδιά…