ΣΤΗ ΧΕΙΜΩΝΙΑ ΘΑ ΖΟΥΝΕ……του ΠΕΤΡΟ Β. ΚΟΥΡΤΗ

Μήνες τώρα αδημονεί η δικιά μου η πένα
Με αγωνία προσμένει από σένα μια λέξη
Κι όλο γράφεi – και γράφει μόνο για σένα
Μα έως πότε άραγε η καρδιά μου θ’ αντέξει;

Μα τι φταίει η καρδιά μου που τόσο σ’ αγαπά
Όπως και η δική σου εμένα, η άμοιρη, η δειλή
Που πίστεψε στα ψέματα, στα λόγια τα παχιά
Του άσχετου του Μαρξιστή που σ’ άφησε τυφλή;

Αν κι ακόμα το ξέρω, σε λήθαργο θα ζούνε
Οι παλμοί της δικής σου άχαρης καρδιάς
Ηρεμία όμως δυστυχώς, ποτέ δε θα βρούνε
Άθελά τους και όμως, θα ζουνε χειμωνιά.