Χάνεσαι στο πέρασμά τους,
μια κουκίδα παν στη γη,
σε σκεπάζουν τα φτερά τους,
δεν αντέχεις να σε κρύβουν,
δεν σε βλέπουν οι θεοί.
Μοιάζεις θύμα σ’ έναν κόσμο,
που δεν έχει τελειωμό,
δενδρολίβανο και δυόσμο,
σε σκουπίδια που μυρίζουν ,
και σου προκαλούν θυμό.
που δεν έχει τελειωμό,
δενδρολίβανο και δυόσμο,
σε σκουπίδια που μυρίζουν ,
και σου προκαλούν θυμό.
Μοιάζεις θύμα σε μια χώρα,
κάλπικη πάνω στη γη,
κάλπικοι κι οι κυβερνώντες,
που σκορπούν φρούδες ελπίδες,
και σε πνίγει η οργή.
κάλπικη πάνω στη γη,
κάλπικοι κι οι κυβερνώντες,
που σκορπούν φρούδες ελπίδες,
και σε πνίγει η οργή.
Γιατί νοιώθεις στο πετσί σου,
πως σε τούτο εδώ τον τόπο,
επιπλέουν οι φελλοί.
………………………...Χρήστος Κουκουσούρης
πως σε τούτο εδώ τον τόπο,
επιπλέουν οι φελλοί.
………………………...Χρήστος Κουκουσούρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου