ΑΛΛΟΤΕ

 Βασίλης Πανδής 

Άλλοτε

εκρέμαγα

ένα νέο νερό στο πέτο μου,

αχνάρι της παραφοράς,

το κουρεμένο αύριο

Αλλά

η θέρμη της ρέμβης παραμένει

και τα μαλλιά σου ζώνουν μιαν ολάκερη ζωή

Αλλά

δεν γεφυρώνονται τα χάσματα,

δεν σπάνε και τα τείχη -

είμαστε πολύ μικροί

και δεν χωράω άλλο στη θύμηση