πυκνό σκοτάδι απλώνεται παντού....Φωτεινή Κουφογάζου

1.

πυκνό σκοτάδι απλώνεται παντού -πυκνό σκοτάδι στις ψυχές μας 

έρημοι δρόμοι,

έρημοι ανθρώποι -

πλάσματα του θεού ξεστρατισμένα...

βαθύ κι απέραντο σκοτάδι στην ψυχή μου

μεσ'στη σιωπή ακούγεται η φωνή μου

φωνή απόμακρη βουβή

σαν μιαν απόκοτη βουή

πώς ν'ακουστεί;

είναι βαθιά και μακρινή

πνίγεται στο βαθύ σκοτάδι

παγώνει στους έρημους δρόμους

πνίγεται στα στόματα των άλλων

άνθρωποι κενοί χωρίς αγάπη -κλεισμένοι στον εαυτό τους -στις δικές τους έγνοιες -σκληροί μπροστά στον πόνο και το δάκρυ

ξέψυχος κόσμος αδειανός

ανθρωποθάλασσα η ζωή που μέρα με τη μέρα σβήνει η ομορφάδα της

ξεφτίζει ο χιτώνας της

κι η φλόγα του κεριού σιμώνει στο τέλος της αφήνοντας πίσω της μια φωνή

«άνθρωποι άπονοι σκληροί, είμαστε όλοι αδερφοί»

2.

«καπνοί εδώ κι εκεί κι ο αγέρας μαύρος- πνιχτός οι άνθρωποι μυρμήγκια, στροβιλίζονται στο πέρασμα του χρόνου ο χρόνος και ο θάνατος .... στοιχειά τα δυο ανίκητα αφήνουν τα σημάδια τους ανεξίτηλα, σε πρόσωπα και πράγματα εξέλιξη... πολιτισμός ασυδοσία και δικαιώματα παράλογα «δίκαιες» αποφάσεις και «έντιμες»απέναντι του νόμου φεγγάρια και Άρηδες γνωστά ύλη ...άτομα ...ενέργεια πειράματα και δοκιμές σε μερικές χιλιάδες όντα όλος ο κόσμος θα γίνει Χιροσίμα κάποτε συνεπακόλουθο... του «πολιτισμού» ..... είναι η φυσική εξέλιξη των όντων θα σου πουν... θα υπάρξει αλήθεια ζωή στο μέλλον; δείχνει αβέβαιο -σκοτεινό και τόσο μακρινό... μικρά μυαλά που κάνουν τέτοιες σκέψεις....Φωτεινή»