Επιστολες στο Αδειο Δωματιο (35)

Τα ματια ειναι ακομα ανοιχτα και ο Θανατος χορευει τριγυρω. Μεχρι παθησεως η μυρωδια του Αιματος στα λευκα σεντονια. Ηλεκτρικα καλωδια τυλιγουν το μισοπεθαμενο δημιουργημα σου. Η αναπνοη παρακαμπτεται απο ιατρικες ντιζες και ο πολυτιμος αερας εισερχεται στο πληγωμενο σωμα απο την ανοιχτη Κλειδα. Αναμιξες την Φυση σου με Νηπια και πυροδοτησες τις επιθυμιες σου σε μια Καθοδικη Ριψη. Μετα Σιωπη...............Μετα Κραυγες, εντυσαν με μαυρα Σάβανα τον τελευταιο Ηχο στο Χωμα πριν την Κρουση. Ανυπαρκτες Καρδιες σε μικρα στηθη υπομενουν με πετρινη υπομονη. Αλλογλωσες Ψαλμωδιες φτανουν μεχρι τα Κρασπεδα των Ναων Και Εσυ ο Θεατης διαβαζεις με παθολογικη βουλιμια για το Σκληρο Πεος του Ηρωα που εισχωρησε στα Σκελια της Ανεραστης Υπαρξης που δυσκολευεται να ανασηκωσει το υπερβαρο σωμα της απο τον Καναπε. Ορεγεσαι δημιουργιες haute couture και το καινουργιο Μυθιστορημα για παρανομους ουτοπικους Ερωτες. Νυστερια που δεν απολυμανθηκαν διανοιγουν τις πυρωμενες αρτηριες και το βλεμμα του σε κοιταζει ολο απορια. Αδυνατω να διακρινω την Κλιση της Ζυγαριας. Αριστερα η παραπληγικη Οραση σου..........Δεξια το Τετραπληγικο Βαδισμα του Κοριτσιου που τρικλιζει αιμοφυρτο στα Ερειπια. Τα Χρωματα του Δειλινου ιριδιζουν απο Πυριτιδα. Θα μισησω οποιον με αποκαλεσει Ανθρωπο............ειναι Βλασφημια πια αυτη η Λεξη............... Και κοιταξα την Οθονη και αρχισα ασυναισθητα να μιλαω σε Εκεινο.................. Συγχωρεσε με για τα παραπτωματα μου και τα δικα τους..................... Αλλα δεν πηρα απαντηση..........η Ζωη ειχε δραπετευσει σαν νυχτερινος Ληστης απο το καπνισμενο Κορμι του..............