«Είμαι στιγμή εγώ» του Ζουμπιάδη Ιωάννη

Είμαι στιγμή εγώ
και αν θες με αρπάζεις.
Αν θες με αποδοκιμάζεις.
Πέτα με στον κάδο.

Αν θες κράτα με στα πολύτιμά σου
είμαι στιγμή εγώ.
Αυτό είμαι.
Μπορεί για σένα να είμαι μία περίοδος.

Μπορεί να είμαι και αιώνας
μπορεί να είμαι κυκεώνας
μπορεί και ένας γλυκός απατεώνας,
είμαι στιγμή εγώ.

Μπορεί να είμαι σημάδι
μπορεί ένα όξινο χάδι
εσύ αποφασίζεις
ίσως, εσύ τη στιγμή καθορίζεις.

Ίσως την εξαγνίζεις.
Είμαι στιγμή
που δεν περιμένει
το χρόνο δεν παγώνει.

Και το σώμα δεν το μαρμαρώνει.
Δεν το βαλσαμώνει.
Είμαι στιγμή.