«Άφησέ με να ζω μαζί σου»

                                          Ιωάννης Ζουμπιάδης 

Άφησέ με να ζω μαζί σου

να παίρνω πνοή από την πνοή σου

να ταξιδεύω νοερά μα τόσο όμορφα στην επικράτεια.

Πώς αλλιώς να το πω?

Γιατί μακριά σου το αδύνατο να ζήσω είναι ιδιαίτερα δυνατό.

Πρόσφερέ μου χώρο δίπλα σου

να υφίσταμαι, να υπάρχω

να είμαι, να ισχύω.

Άφησέ με να ζω μαζί σου

να μυρίζω το άρωμά σου

να μοιράζομαι τις στιγμές σου

να καλύπτω τις ρωγμές σου.

Γιατί αν σπάσεις δε θα το αντέξω

αν πάθεις κακό, μετά όλη την πλάση θα παιδέψω.

Άφησέ με να ζω μαζί σου

στη θάλασσα, στον ουρανό ή και στην ξηρά

στο άπειρο, στη σελήνη ή και σε χώρες με ξωτικά

σε άλλη διάσταση, στο τώρα, στο μετά

σε γαλαξίες, σε κόσμους ή και σε όνειρα απατηλά.

Άφησέ με να ζω μαζί σου!

Στο φως, στο σκοτάδι και στην σκιά

στη ζάλη της μέθης και στην νηφαλιότητα

στην ατέλεια και στην τελειότητα

στην βαρετή σταθερότητα και στην αβέβαιη μεταβλητότητα!

Άφησέ με να ζω μαζί σου!