ΔΑΝΕΙΚΗ ΜΕΡΑ

Την μέρα μου έχεις κλέψει αν την ζητούσες με φωνή ψιθυριστή θα ήμασταν ευτυχισμένοι δεν θα ένοιωθα προδομένη... αλλά πάρτη. Σου δανείζω χιλιάδες φιλιά, θυμάμαι, μια νύχτα με φωτιά. Δίπλα σου. Σ' ένα όμορφο παρκάκι... Αναστέναξε για μένα, να χαθούμε στον ψίθυρο του ανέμου. Αν... Αν σε κάνει να γελάς, όμορφα στους ανθρώπους να μιλάς, να τους γλυκοκοιτάς. Στον κόσμο αυτό... τι είναι το χάδι, σαν το πρωινό χαθεί; Αγκάλιασε με, ξανά και ξανά... η αγάπη έχει απομείνει μια Δανεική μέρα, ένα φιλί, σε βρυσούλα λίγο νερό, το σιτάρι το ξανθό, από δένδρο ολόγλυκο καρπό, η θάλασσα η γαλανή, της κοπελιάς τα κάλλη... Αγκάλιασε με, ξανά και ξανά... δεν αντέχω μόνος. Νυχτώνει... Έρχεσαι για μένα, κράτησε με σφιχτά. Πριν προλάβεις να χαθείς, δική μου γίνε. Ερωτικά να γνέφουμε στον ήλιο. ...στη σκέψη μου, για λίγο μείνε. Μίλησε μου, για κάτι αληθινό. Αποκάλυψε μου ένα μυστικό. ....προλαβαίνει η αγάπη μας ν' ανθίσει; Στο μικρό χωράφι, στη φωτεινή γη, με λάμψη δανεική...;΄

ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΥΛΙΚΑ - ΒΕΛΛΟΥ - Αλέξανδρος Βλαχιώτης