ΕΚΡΥΨΑ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΟΥ

Λουκάς Νικολαίδης 

----------------------

Κάποτε,
έκρυψα τις Ελπίδες μου
στις χαραμάδες του σπιτιού μου,
μη τύχει και Άνεμος Σκληρός τις αφανίσει.
Όμως,μετά από ολίγονε καιρό,
τις βρήκα δυστυχώς Νεκρές-Ψαλιδισμένες...
Και γέμισε η Ψυχή μου από ρωγμές
και από Αγιάτρευτες Κρυφές πληγές,
που έκτοτε αιμορραγούνε,
κι Εμένανε με υποχρέωσαν,
να μένω ξάγρυπνος μαζί τους...
Και Ύστερα από αυτό το γεγονός,
ψάχνω έναν δρόμο γιά να περπατώ,
που των Ανθρώπων που θα συναντώ,
τα πρόσωπά τους να λάμπουν σάν Φεγγάρια.
Κι Εγώ,θα ζωγραφίζω από εδώ και μπρος
με χρώματα όσο μπορώ πιό χτυπητά,
κήπους Ολάνθιστους με Αμέτρητα πουλιά,
που στα φτερούγια τους τα μαλακά,
Καλοκαίρια και Άνοιξες θα κουβαλάνε...