της Ελένης Εφραιμίδου
Το προσπερνώ,
μ' ακολουθεί
Αδιαφορώ,
ενδιαφέρεται
Το χαστουκίζω,
με χαστουκίζει
Το ξεριζώνω,
ξαναφυτρώνει
Το πνίγω,
ανασταίνεται
Το θάβω,
βρικολακιάζει πάντοτε
Απ' τη σκιά μου πιο εφιαλτικό
Από τη σκέψη μου πιο έμφυτο
Μα τόσο έμφυτο το λάθος;
Αδιαφορώ,
ενδιαφέρεται
Το χαστουκίζω,
με χαστουκίζει
Το ξεριζώνω,
ξαναφυτρώνει
Το πνίγω,
ανασταίνεται
Το θάβω,
βρικολακιάζει πάντοτε
Απ' τη σκιά μου πιο εφιαλτικό
Από τη σκέψη μου πιο έμφυτο
Μα τόσο έμφυτο το λάθος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου