Μονόπρακτα εορτής (απόσπασμα)

της Έφης Κατσουρού

III.

Σου έγραφα τακτικά, θυμάσαι;
Δέξου ακόμη μία επιστολή
-μεγάλωσα και πίστεψα
στον Έρωτα όσο σε Σένα.-
Την προστακτική διάβασέ τη ως μία λανθάνουσα ευκτική
που εξέλειψε.
Ας μοιραστούμε ένα ζεστό καφέ το απόγευμα,
θα μείνω πιστή στη συνήθεια
να μη ζητήσω τίποτα σε αυτό το γράμμα.
Είναι μονάχα μια ευκαιρία να κλείσω τα φώτα τα Μεσάνυχτα
να περιμένω ξύπνια το νέο ξημέρωμα
υπακούοντας στη διδασκαλία των Χριστουγεννιάτικων δέντρων.

IV.

Το αγόρι το κρέμασα στο πρώτο κλαδί
το κορίτσι δίπλα του.
Όλοι λέγαν πως αυτό το ξύλινο στολίδι
δεν είναι αγόρι πάνω σε άλογο
μα άγγελος.
Κι οι άγγελοι δε συνάπτουν σχέσεις με μικρά κορίτσια
ακόμη κι αν εκείνα έχουν ξανθιές πλεξούδες.
Χρόνια τώρα δουλεύω στην απόδειξη
ενός αντίθετου μαθηματικού τύπου
συνεχίζω να τοποθετώ σχεδόν εμμονικά
τα παιχνίδια στις ίδιες θέσεις
δεξιά από ένα ελάφι, μια αρκούδα κι ένα ζαχαρωτό.